Hiç kimse gözyaşlarına değmez.
Ama dünya o zaman yaşanmaz ki!
Gözyaşları olmadan…
İnsan nedir ki?
Tek gülmeyle yaşanmaz ki!
İnsan kendine neden palyaço arar ki?
Gerçekle yalan arasında…
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta