Gözyaşları Şiiri - Münevver Düver

Sen hiç acı çektin mi aşk için? peki geceleri hiç çıplak yattın mı?
Sızı başlayınca bedeninde; yanlızlığına ağladın mı?
Umut bitti sensizlikten...hüzün başladı,
Sen hiç yaşarken öldün mü her saniye?

Gün biter, gece başlar zifiri karanlık çöker
Bedenim suya muhtaç toprak misali seni ister...
Mecnun leylaya,ferhat şirine,kerem aslıya ağlarda;
Hiç kimsenin gözyaşları benim gibi sel olup akmaz...

Şimdi sokaklarda yırtık pantolon,kış günü ince bir gömlek,
Ve altı delik pabuçlar...
Ararım seni her yerde,güller soldu elimde sen yoksun diye...
Sana aç sana muhtaç bedenim hiçbişey istemez; feryadım sensizliğe...

Artık eskisi gibi güneş doğmuyor dünyama
Senden arta kalan anılar var odamda
Bir de sensizlikten yaşarmış gözler
Bilmiyorsun bu beden nasıl seni ister

Dön artık...
Bitsin bu karanlık
Gel artık,gel...
Olsun dünyam aydınlık...
Gönül sarhoş,yürek yaralı,kalbim kırık
Dön artık, gel artık hasret
Canıma tak dedi ayrılık...

mavice! !
Mustafa Yürekli

Münevver DÜVERE'e armağanımdır.