Gözyaşının Kıvılcımı

Sen hiç çıtır çıtır gözyaşı döktün mü,
Alev gibi içini yakan, eriten?
Hicranın gözlerine bakıp da sustun mu,
Sessizce, bir sır gibi, derin derin?

Yıldızlar mı yandı o gece göğünde,
Ay, yüzünü bulutlara mı sakladı?
Bir neden yokken, kalbinin içinde
Ateşler mi kıvılcımlar saçtı?

Rüzgârın fısıltısında adını duydun mu,
Yoksa, kendi yankın mıydı sana dönen?
İhtirasa kapılıp, aklını unuttun mu,
Gölgeler içinde kaybolup giden?

Bahtına düşen bu ateşin rengi ne,
Kırmızı mı, kara mı, yoksa kül mü?
Bir yangın gibi coşup da, en derine
Düştüğünde anladın mı, aşk nasıl bir bülbül?

Gecenin koynunda gözlerini yumup,
Sessiz dualar ektin mi zamana?
Ve o dualar, sabahın ışığında
Kanat açtı mı sonsuz bahara?

Üstadım, bu şiirinizin hissettirdiği derinlikte, lirik ve mistik bir hava oluşturmaya çalıştım. Hem içsel bir hesaplaşmayı hem de aşk ve hicranın mistik yanını yansıtsın istedim. Kaleminiz hep ışıkla aksın! ✨