Gözyaşının Ardından Şiiri - Emrullah Kar ...

Sessiz Çığlıklar Sarmıştı Geceyi
Ağlayan Kalemim Bozdu Sükûneti…
Sen kalbinin sesine kulak ver,
O ne diyorsa doğrudur.
Zamanı akışına bırak,
Her şey yerini bulur..
Ya yakışmadı sevmek bana,
Yakışsa da saygı görmedi ya da...
Bilirim,
Aldırmamak gerek gülden anlamayana,
Ama nazikçe gülüp geçmek ne fayda!
Eski bir melodi kulaklarımda
Zannederim beni anlatır
Güven verir duygularıma
İçime işleyerek usulca...
Yalnızlıkla yüzleşmek gerek bazen
Onun serin ve derin acılarıyla yüzleşmek...
Yüzleşmek gerek kaçınılmaz korkularıyla belki de,
Sonra yeniden kalkıp başlamak gerek
hiçbir şey olmamışçasına
Ve her sabah yeniden doğmak gerek yepyeni bir hayata...

Bir kelimedir belki de aşk
‘Sen’ dediğimde
‘Ben’ anlaşılan...
Bugün özel bir gün
Bugün biri doğdu
Bugün biri biri için geldi
Bugün gelen kendisini yarına hediye etti...
Bazen yeniden doğmaktı hayat.
Her yeni başlayan günle birlikte
yeniden umutlanabilmekti gün ışığı...
Ne umutlarla yürüdüğün bu tozlu yollarda,
Bakarsın yağmur yağar, bulaşırsın çamura.
Olsun, silkelenip devam et sen yoluna
Canı gönülden diyerek Ya Allah Bismillah!
Her insan bir asker, vazifendir; sen ol tetikte,
Lakin vurursa düşman içerden, kalma gedikte…
Derler konuşacak
bir şeyin varsa söyle, tutma içinde,

Dilim sükûtu tercih eder lakin değmeyenler şehrinde…

Yine sessiz bir gece, sükûtun eşiğinde
Kalbimin kırıkları birikmiş ceplerimde
Gözlerimde nem, hayat buğulu bilmece
Varken yok ederler seni böylece…
İnsan neden susar?
Yalnız kalmaktan mı korkar?
Yoksa söyleyecek bir cevap mı bulamaz?
Belki de sükût en iyi cevaptır ama söylenen söylenileni anlamaz!
İnsan neden susar?
Yalnız kalmaktan mı korkar?
Yoksa söyleyecek bir cevap mı bulamaz?
Belki de sükût en iyi cevaptır ama söylenen söylenileni anlamaz!
İki renkli topraklarda dikkat et kaymasın ayağın,
Dünya zalim bir ateş, bak da sönmesin ocağın.
Bilemezsin bir söz masumane söylediğin
Döner de bıçak gibi keser dilin dudağın…
Öyle bir an gelir de susarsa tüm kâinat
Kalbim seni haykırır böyle içten ve başat…
Anlamsız geçen her bir gün,
anlamla dolup gelecek bir günün habercisidir.
Sevgi inanmaktır, inanmak aşk,
Aşk nefestir, nefes hayat…
Tüm mesele gerçekten sevebilmekti vatanı
Ama bu sevgi sonunu düşünmeden olmalıydı.

Elden gidiyordu vatan
Ortalık olmuş toz duman
Devrilmek üzere ya ‘Hasta Adam’
Lazım onu kurtaracak binlerce kahraman...