Gözyaşın Şiiri - Hasan İskenderoğlu

Ne kadar yalnızmışım,
Ne kadar sahipsiz,Ne kadar bensiz
Yalnızlık herşeyi Yüzüne Vuracak Kadar Yürekli olmaktır
Yaşamak bana gözyaşlarından akan bir damla yaşın Vicdanla olduğunu öğretti.
Düşünebilmeliydi yürek te…
Çunkü akıl acıtmaz seni,ama duygular acıtmaktan çekinmez seni
şimdi Kendi Yanlızlıgımın dibindeyim
Arkama Bakmadan Yürüyemiyorum gözyaşlarında
Kendime borçluyum,kendimden bir o kadar alacaklı
Ben böyle değildim aslında
Ya da konuşmayı bilmeyecek kadar suskun.
Kendimi tutamıyorum artık gözyaşlarımın anlamı yok
Bir vazgeçmişliktir duygularımın ortasına bağdaş kurmuş
Bir yalnızlık öğrenmişliğin içindeyim.
Bir parça ben kalmışım benden içerde
Yüreğim bozulsun istemiyorum
Doğrularımdan çok yanlışlarım yok çünkü
Pişmanlıklarım duygularıma karışmışbir hizadayım
Boş bırakmışım doğrunun yanlışkığını,düşünemiyorum
Kimsenin doğrusu yanlış diyemem,yanlışına doğru
... Kimsenin yanlışı olmak istemiyorum
Yüreğimin sınavındayım,zordayım,
Dokunsalar duygularım düşecek yere
Unutabilmek istiyorum pişkin pişkin,unutulmak belkide,
Bensizlik ağır geliyor
'Öpsene beni, gözlerini yumarak.
Paramparçayım,hiç bu kadar kendim vurmadı beni.
Tutsaklığı ardıma bırakarak hem bağışlanmak,hemde bağışlamak istiyorum.
Çünkü; Ben,bensizliğin katiliyim
Ardınana bakmadan çekip qidenlerin peşine düştük
Tutarsızlıkların kaybındayız güneşin doğuşunda,
Sen kendinsin diyorum,içimden geçenlere düşmanlığım var artık
Duygularımla düşüncelerim arasında küskünlük var
Ve ben, tanışmamış hayat arasında fazlasıyla tutunuyorum
Oyle ki kendime tutunamıyorum,
Basitliğimin,küçülmemin kavgasında yenilgiler yaşıyorum.
Ağlamam gereken yerde susuyor,susmam gereken yerde konuşuyorum.
Yorgunum,
Yorgunluğumun omuzlarıma attığı yüklerin altında eziliyorum.
Tüm duyguları kestirip atışlardayım.
Kim bilirdi ki uzun zaman sonra oturup ta sana şiir yazacağımı
Kim bilirdi ki kendime bu kadar kızacağımı,
Kelimelere döküp,Yarama tuz basacağımı….
Bir şiir yazacaktım,gözyaşlarınla başladı cümleler,
Gözlerin geldi aklıma, ağladım,sözlerin geldi aklıma yaralandım…
Susuyorum,sustukça içime attığım gramları artırıyorum….
Bu ne acı,dokunur kelimeler bana
Islanıyor önce kirpiklerimin tümü
Çığlığıma bağırmak bu,iyi değillim…
Umudumu kaybediyorum uçurum kenarında İntikamımı bekliyorum
Ufuk çizgisinin ötesinde yim.
Gülümsüyorum kendime...İçim acıyor bensizliğe
Her şey üzerime yürüyor yalnızlığımda belki de...
Kaybolmuş bir şehir gibiyim,
Ödüm patlıyor odanın duvarlarından geçiyorum içime
Ardından çığlıklar basıyor içimdeki kahrolan benliğime.
Örtpas ediyorum kendimi,içimde idamın ipi...
İki dünya içinde tepinip duruyorum
Söyleyebilsem otursan karşıma anlatabilsem
Savaşmaktan yoruldum kendimle,
Nasıl anlatılabilir kaç harfle yazılır
Y A Ş A M A K
Gözyaşımda saklı senle kendimi
A N L A M L A N D I R M A K...