Gözyaşımın Icindeki Sen

Ahh sevgili....
sana ulaşmak asır kadar uzak,
sana kavuşmak dağlar kadar engelli,
görüldüm, yazıldım bilmeceler yurdunda,
bilseydin benim amansız ve zamansız unutulduğumu,
sırılsıklam kaybolduğumu,
o an yanardı soğuk buzlar,
sızlardı sonsuz umutlar,
yeterki sen ağlama,
yüreğini dağlama,
senelerdir seni ince kirpiklerimin yamacında asılan gözyaşımın içinde tuttum,
her çektirdiğin cefaları bir solukta unuttum.

Döküver eteğindeki taşları zihnine
ayıkla birer birer,
bir hüzzam şarkıydın gönül dilimde,
seni söylerken kabaran yanık arzular saklıydı kaderimde.....
meğer üzülmek kadar sevmekte boşunaymış,
her yanımı at başı dert küpü sarmış,
seni sevmeyi ibadet saymışdığım olmuş,
sorgusuz sualsiz dudaklarda okunan dualar sözcüklerle boğuşmuş,
Gökkuşağı rengine bulanmış bu sevda
direndiğim savaşın adını
koyduğum an
kaybettim sevdiğim kadını
sonrası öz özüme azarlandım,
bu hatamı çok geç anladım,
kurudu sana doğru akan sancılı kanım.

Hata yapmak bir kereye mahsustur.
sevmeye bilirsin sevgi doğuran kalbi,
bir el gibi...
beni sana tarif edemeyen bir dil gibi...
zaten umutlar bana olmuş el,
uçmayı bilmiyorsan kanadını kırmadan gel,
gönlümün şanlı yarasını acı bir sözünle sustur,
asıl ve nakaratlı gerçek mutluluk budur:
kederi ilaç diye yuttum,
perişanlık gamsızlıktır,
şimdi hem seni
hemde gözyaşlarımı unuttum,