Gözyaşımı Tutamadım Şiiri - Muammer Yalçın

Yıllar sonra yolum düştü köyüme
Göz yaşımı tutamadım ağladım
Tevellütüm burda dogma büyüme
Geçmişimi atamadım ağladım

İçim dayanmaz ki maziyi anam
Bilmem ki ben hangi derdime yanam
Bir döşek serdi de ihtiyar anam
Uykum kaçtı yatamadım ağladım

Gurbet ellerine ferman buyuran
Bazen aç bırakıp bazen doyuran
Yirmisinde beni köyden ayıran
Kaderime çatamadım ağladım

Tarlalar çayırlar icara gitmiş
Kağnının gıcırtı modası bitmiş
Başaklar boy vermiş ekinler yetmiş
Firik bile ütemedim ağladım

Çocuklugum geçti dört bir dağımda
Sonra hasret kaldım gençlik çağımda
Yalçınım ben kendi öpöz bağımda
Bülbül olup ötemedim ağladım

Muammer yalçın