Gözyaşımdaki Kız Şiiri - Mutlu Gönen

Buz renkli bir sabah rastladım sana
Ağlıyordun...

Elinin tersiyle ve umarsızca siliyordun gözyaşlarını.
Korkarak ve duraksayarak yürüyordun,
Kaldırım taşlarından çiçek, çiçek...
Sonra her köşe başında duruyor
Islak gözlerini kısıp;
Kimsenin bilmediği uzaklara dalıp,
Yine kimsenin bilmediği,
Aynı umarsızlıkla ve elinin tersiyle siliyordun gözyaşlarını...

Bıçak kadar keskin mavi bir rüzgar,
Aklını başından alıyordu sokağın.
Gözyaşlarına dokunup soluklanmadan,
Kaçıyordu avuçlarından.
Her sabah gözlerinden çıkan,
Bir çift yeşil okla vurduğunda beni,
Kayboluyordun düşlerimde.

Şimdi bana söz ver gözyaşımdaki kız,
Bir daha ağlamayacaksın değil mi?
Ne kadar acımasız da olsa hayat,
Söz ver;
Ağlamayacaksın değil mi?