Gözyaşım Kanıyor Şiiri - Mehmet Fatih Uzut

Çok saklı tutulan,
Kimsenin bilmediği,
Kimselerin görmediği gözyaşlarım saklıdır sende…
Yüreğim şarkılar söyler sana
Yüreğin duymaz…
Elbet benim de sığ yanlarım olmuştur
Ben de yarım bırakılmış cümlelerle yaşamışımdır zaman zaman
Ama şimdi seninle tamamlanırken bütün cümleler…. Gidiyorsun…

Gidişinle bir ben kayboluyor içimde
Şimdi
Ben eksiliyorum
Sen yok oluyorsun…
Yalnızlığını yaşamak kalıyor geride bana
Kırık bir hayatın günlüğünden düşen tüm notlar
Şiir oluyor işte…
Bu arta kalan, hangi akşam günlüğünün hüznü olacak?
Oysa birbirimizin kanayan yaralarını sarmalıydık/kanayan yerlerimizi
Ben kanıyorum şimdi…
Sen gidiyorsun….

Seni aklımın köşebaşlarında saklıyorum
Ve senin söylerken hiç yara almadığın bir şarkıda
Ben binlerce kez ölüyorum…

(Herşeye rağmen adın yazılı duruyor gözyaşlarımın kaldırımında…)

Sen dalıp gittiğinde çoktan geçip gitmişlerdi
Senin gözlerinin değdiği yerden benim gözlerim…
Boyun eğdim…
Geri çekildim…
Bekletilendim…
Vazgeçilendim…
Bekledim…

Hiç okumadığın şiirler yazdım sana
Sen şiirlere sığmasan da…

Gidiyorsun…
Kesik kesik
Bölük pörçük
Paramparça herşey…
Bir savaştan arta kalmış gibiyim…

Ve sana mırıldandığım son şarkı…
“yine de tanıdı gönlüm, yaşadı..
bir kusursuz aşk büyüttüm sana
pişman değilim”………..