Gözyaşım Şiiri - Ramazan Arpacı

Mıhlanmış duruyordun beynimde
Açtığın çatlaktan
Dünya kadar büyük
Dünyam kadar ağır bir kandamlası oluyor
Sevgim kadar büyük
İhanetim kadar hafif özlemini ardın sıra zincirliyordun
Sonra yavaş yavaş iniyordun
Boğazımda yutkunuyordum seni
Ve bıçak olup saplanıyordun
Sevdanla burkulan yüreğime
O anda içim cız ediyor
Hıçkırıyordum seni
Sıçrıyordun genzime sonra
Genzimi kavurup
Gözlerime ilişiyordun
Sonra düğüm düğüm bağlanıyordun
Zorlanıp yanağımın yokuşunu inmeye koyuluyor
Ve sonra da üst dudağıma takılıyordun
Ancak ardın sıra gelen
Senin hiçe saydığın benim özlemim
Seni sarmalayıp indiriyordu iki dudağımın arasına
Buruk bir tat bırakıp iniveriyordun sonra
Çenemden süzülüp karışıyordun toprağa
Ve ben öylece bekliyordum topraktan
Özlemimle beraber filizlenişini

Öyle zamansız karıştın ki toprağa
Baharda gelse yeşerecek gibi değilsin