Kapıldım yine fırtınalara
savuruyor duygularım beni
kayıyorum boşluğa
biliyorum sonu yok bu yolun
sonu hüzün ve gözyaşı
bir yaprağın ağaçtan düşmesi gibi
kopup maziden, yokolmaya giderken
havada dansetmek, kuşlar gibi
özgürce yaşamak o kısa anı
doyasıya tatmak,soluyup içine çekmek
silinmeden önce sinesinde toprağın...
Kayıt Tarihi : 9.11.2006 20:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!