Gözyaşı Yaşam Oldu Şiiri - Ethem Vayvaylı

kapılar sürgülendi
gözyaşlarımın üstüne
en hürmete lâyık şiirler yazdım
kapı kapı dolaştım

dev karınca oldu
saman altından yuvarlanan damla
denizde boynuz kurdu kordana
karınca anka oldu

rüyalarım mühürlendi
cenneti pazarlayan papazın ağzından
yedi yere kandil diktim
ve yedi ağaçtan dal kırdım

karınca ebabil oldu
leylak yosunu saçlarımdan
toparlanmış çamurdan yuva
pişirilmiş taşla doldu

uzun kanatlar demirlendi
güneşi çeşme başında emzirdi bir anne
suya iki parmağını değdirdi
sonra götürdü memesine

yemin oldu
helalinden yontuldu dudakları çocuğun
şarkın çelebisi, garbın şövalyesi
bundan doğdu

duvarlar balyözle devrildi
ilk sokağı bir gelin geçti olmaz yere
gözlerini kaldırdı, gelin gözlerini
eğdi yeniden umudun öldüğü yere

toprak oldu
zincirlerle bağlandı bir hülyaya
dönerim demişti giderken güya
dönmeyeli aylar oldu

gelin mütevekkil bekledi
fidan gibi eğildi beli bahar başında
ebruya çaldı ışık yine sönmedi
kısılsı sesleri çadır altında

hasret sûkut oldu
damladı yere iki damlalık hayat
biri senin eline, biri benim elime
ellerimiz bulut oldu

gök gülmedi
kızardıkça kızardı kiraz solukları
üç dağa ateş yaktı çobanlar
ay doğmadı

yıldız oldu
göğsündeki tunç ibriklerde kaynadı
yangın dudakların ab-ı hayatı
yaldız oldu

çok sürmedi
inceldi parmakları pınar gözlerinde
çomçalı balıklar kurbağa devrinde
göl çekildi

batak oldu
ve yürüdü erkek keçi üzerinden
tırnakları kazıdı tarihi kilden
zaman oldu

yavru döllendi
ilk celbini oldu mağarada güvercin
hürmetten eti haram oldu
bu bellendi

kural oldu
ve su ile görevlendirildi kertenkele
iki menzil sağıldı gökten yere
süt ile ağ oldu

yol çiftlendi
kapılar açıldı sopnuna kadar
suna beyazını sundu turna alnımıza
son ziftlendi

yaşam oldu
aldırmadı cebinde çakısı olan zıncırığı
çobanlar incir sütüyle teleme çaldı
sabah oldu

öyküsü söylendi
bir gemide olup bitenin
aya üleş dağıtan iki tekneci
kalyona söykendi

tamam oldu
yol yaradana vardı
varlık-yokluk burda kaldı
yaşam oldu

(27 Aralık '98, İstanbul)