Gözyaşı Ve Kül Şiiri - Mustafa Sevimli

Devinimsiz hayatlar debeleniyor karşımda
Akarsuyun ortasından doğarmış sevdalar
Yüreğindeki kozmik âlemden ne haber
Yüreğimin çukurlarına rahmet yağmuru yağar

Gözyaşı ve kül
Nasıl da sarılmışlar birbirlerine
Yanmanın karşılığı kül olmaksa
Yakmanın karşılığı yaş akıtmaktır
Gözyaşı rahmettir
Korur külü
Salıvermez rüzgâra
Bilir külün kıymetini
Sınırsız bir coğrafya
Yanmakla tükenir mi hiç
Ve derya olan gözler
Suyunu esirger mi hiç

Özümdekini sözüme taşıyamam ben
Vurulan yanlarım hep içimde kalır
Gün gelir volkan olur sükûtum
İçimdekiler dökülür bir bir meydanlara

Sonra gözlerini ararım çaresizlikle
Külleri güle dönüştüren gözlerini
Ağlarken gülen gözlerini
Gözlerimin içine bakar gözlerin
Ve
“Anlarsın ölüler niçin yaşarmış”
Çünkü
“Yağmurlardan sonra büyürmüş başak”
27.09.2005