Gözyaşı Ve Keder Şiiri - Hüseyin Sönmez

Gecenin kulağına,
Fısıldadım sesini,
Hissettim engin denizlerin
Ardından nefesini,
Yetişemediğim,
Hayâllerimin kafesini
Kıramadım.

Uzanıp gitti çaresizliğim
Okyanus boyunca
Darmadağın
Yorgun ve kimsesiz...

Sonra nefessiz kalan ruhum
Sana ulaştı.
Kapkara sevdana bulaştı.
Dünyadan büyük.

İki taş arasında ezildim.
Un ufak oldum.
Tozlarımı yel aldı.

Aşkından bana,
Sadece
Gözyaşı,
Keder kaldı.