ağlıyorum yalnızlığıma
kalabalıklar içindeki yalnızlığıma
elimden çıkanlara
tutamadıklarıma yanıyorum şimdi
ciğerlerimden akıyor yaşlar, gözlerdeki laf mı
yüreğim yanıyor,mecusilerin ki ateşmiydi sanki
bedenimden kopan tortular haykırıyor artık özlemi
sigaramda dindiremiyor acımı
peşi peşine yakıyorum işte,nerede şifası
nedir bu uçurumlar Ya Rabbi
atsam kendimi derinliklere Sana
kalsam tepelerinde bana kıyamam
dostlarım arıyor eski beni
ben arıyorum mazimi
en çözülmez problemlerin karşısında
dizlerim yorgun,tutamıyorum düşmemek için kendimi
cesedim titriyor hıçkırıklarımdan
ölmeden geberiyorum şuan
dert değilmiş meğer bedenin üşümesi
ruhum donuyor şimdi,yokmudur çaresi
geceler hep mi karanlık kalacak bundan böyle
göremeyecekmiyim gece karanlığında kalbimin ışığını
ay mı yıldızlar mı yetişecek imdadıma
yoksa yine sabah mı olacak
yine mi uyanacağım soğuk odalarda
güneş yine mi yakacak tenimi
körüklemesi rüzgara mı düşecek bu sefer
ne zaman duymaz hale geleceğim çığlıkları
güller hep mi siyah kalacak zihnimde
görmeyecekmiyim kan rengi kırmızıları
demirlerimi hangi liman kabullenecek
yoksa okyanusların arefesi mi bu gece
kültablam taşıyor şuan
ruhumun cesedinden taştığı gibi
kültablası,sigara ve dumanlar
kalem,kağıt ve mürekkep
gözyaşı,keder ve gece
neyin şahitleri olacak,
bende bekliyorum.
Kayıt Tarihi : 21.5.2018 22:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
20.10.2006
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!