Şaşıyorum,
Dahası gülüyorum onlara;
Dünyayı sen mi kurtacaksın! diyenlere.
Gözyaşları kesiyorum
O koskocaman insan duyarsızlıklarından,
Elmaslar işliyorum
Gündüz ve gece: ağlıyorum.
Delirdin mi, diyor eşim,
Boş yere üretiyorsun -tüketiyorsun sermayeni
Böyleyim oldum olası,
Boşa da sulanıyor gözlerim, doluya da.
Ne zaman terkedilmiş bir çocuk görsem,
Bir cami avlusuna ya da bir hastane bahçesine.
Gülüyorum bugün de ama öylesine işte,delicesine.
Hergün bir yakınını karatoprağa yolcu edercesine
Gülüyorum sanki katıla katıla; ağlıyorum.
Bir ustayım,
eşine rastlanmayan.
Elmaslar kesiyorum gözlerimden,
İnsan duyarsızlıklarıyle ışıldayan!
Kör gönüllere -kanı çekilmiş bedenlere
Haykırıyorum, haykıracağım sağır sözcüklerle de olsa;
Direneceğim sesim ve nefesim elverdiğince!
Kayıt Tarihi : 1.11.2009 01:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ferhat Demirbaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/11/01/gozyasi-ustasi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!