Gözyaşı Treni Şiiri - Yavuz Durak

Bir tren kalkar gözyaşı garından..
Gönülden götürür, vedasız hüzünleri
Akşam ufkunda solan bir güneş misali
Yitip giden baharlar, bir son değil mi..

Aksa tütmez bacası, ruhumdan ileri
Bir zaruret mertebesi, bu ahvâl nedeni
Boyuna düşünür durur, bu garip sebebi
Gelse gelmez, bulsa bilmez değil mi..

Aşk ile yorgun düşmüş, bu virane seli
Gönül ne ister, ne arar, bulmaz ebedi
Dünya telaşı ki dursa, düşünse beri
İlle ister nefsin der, durmaz değil mi..