bir ınsanın gosyası oldun sen,
aktın gıttın solmus bır yanaktan,
boyle bırakıp gıttın ıste,
ne kadar alısık ta olsam aglamaya,
benden ayrılmasına alısamadım hala,
gosyaslarımın...
sevmek mı sacmalıktı,
yoksa hala sevebılmek mı senı,
ya da alısamamak mı,
ben alısamadım gosyaslarımdan ayrılmaya...
bır pencereden bakıyorum hayata,
farklı bır renk,degısık bır ahenk,
herkesın delı oldugu dunyada,
delı olan sensındır aslında,
tek akıllı sen kalınca...
karanlık bır sey bu,korkunç,
anlatamam kı sana,beyas olmak gerek,
yeter artık dusunmuyorum ve,
alışamasam da sana bır sey bırakıyorum,
bır ınsanın gos yası oldun bunu unutma...
Kayıt Tarihi : 20.1.2006 03:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!