Gözyaşı öncesi burun sızısıydı ayrılık.
Belliki çok yorulmuştu,
Tenha bir yer arıyordu dinlenmek için,
Rahatlayacağını sanıyordu belkide...
Sırtını dayayınca o güvendiği ağaca, anlamıştı...
Çünkü burnu sızlamıştı.
Kayıt Tarihi : 28.1.2008 04:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!