Dört mevsim değilmiş hayat, beşinci boyuttayım
Kesildim kaynağımdan, şimdi yol ayrımındayım
Yürekte katmer acılar, ruhum bozgun yemiş sanki
Neye dokunsam hüzün, küçücük bir oyuktayım
Bütün aynalar kirlenmiş, analar ölüm doğuruyor
Acının limanlarında gözyaşı, çiçekler günsüz soluyor
Tıkıldık korkunun bloklarına, birileri ahkâm kesiyor
Ellerimde kan, yüreğimde hicran, ömür tükeniyor
Eremedik sevginin kadrine, yunus mezarında sustu
Utanç sardı benliğimizi, çocuklar bile nefreti kustu
Çıkarın beni bu kan kuyusundan, gönlüm daralıyor
Şu sarhoş vakitlere sorun beni, duçar gönlüm coştu
Astık, kestik, biçtik, yine de doymadık elhamdülillah
Her gün ölüme acıkır bu yezitler, bilmez mi ki Allah!
Yorgun adımlarım karıştı sürülere, sonumuz el iflah
Gözyaşı mevsimlerindeyim ben, insanım edilirken itlaf
Kayıt Tarihi : 10.11.2016 13:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!