Gözyaşı İskelesi Şiiri - Mesut Hastürk

neden, iskelede konuştuk halatlar çözülürken
çığlıklar atarken martılar açlığa, neden...
neden, burkulup kaldık akşam süzülürken
yeniden bağlanmışken vapurlar sahile, neden

bir derdin etrafında iki külçe beden:
ışıklar yandı / ışıklar söndü
gölgeler düştü / gölgeler döndü
ahkamında bir nefes hıçkırık
boğazınızda yutmuşluk bütün dünyayı...

gözyaşlarına boğulduk!
çoğalan saçlarında yükselirken ay
kaybetmek istedim o an denizi
kaybetmek, gözyaşların kalsın toprakta
sarı seslerine konsun martılar
beyaz gövdelerini
indirsin kaldırsın orada vapurlar

kollarımda kaosun hüzünlü bereketi
geçti zaman göğsündeki nefesler gibi
bir sabah yerinde yok meğer soluk
bağlanıp çözülenler yok
dönüp gelenler oluk oluk

gözyaşın masmavi kurumuş
boğazımda elleri zamanın karış karış
bir adam şimdi iskele olmuş
yanaşmakta ona beyaz bir vapur
ve bir beyaz martı satır satır
kimi bakıyor
kim ölmüş
kimi el sallıyor
biri gelmiş

neden iskelede konuştuk halatlar çözülürken
kabuslar dolaşırken rüyalarda unuttuk kendimizi