Gözyaşı Donar Şiiri - Ozan Efe

gözyaşı donar
yokluğuna kirpiğim
ılıkça kanar
bitiştirir çirpiğim

ölürüm belki
tekinsizliğime bak
çevreden çelki
girip gölgesine ak

yaz yaşamadan
baharlar kısa sürdü
felekte iş yok
geldi hazırı gördü

coşkudan uzak
yalnızlığı tekdüze
kuşkudan tuzak
yokuştan indi düze

gözümün nuru
ağzımın tadı mıydın
sözün onuru
yağızın yadı mıydın

gülücüğünden
yeniden başa dönüp
gazsız fenerden
alazlanırca sönüp

güneşe karşı
durma çarpılacaksın
yokluğa çarşı
kurma çarpılacaksın

gün geceyedir
gebeliğin gündüze
yön eceyedir
debeliğin* üntüze

umarsızlığın
deli divane döndür
bu arsızlığın
kara camızda göndür

uçarı yaşar
pembeye boyar çevre
uçarken şaşar
kurak toprakta gevre

ilgimi çekmez
çekici yanın da yok
üzümlü pekmez
bal sundurduğu da yok

101111denizligülce

debelik:fıtıklılık üntüz:yılışık,çapkın