Birzamanlar yürekleri sevgiyle dolu, bir sevgi ülkesi varmış. Herkes mutlu ve huzur içinde yaşarmış.Günleri şen kahkahalarla ve neşeyle geçermiş.Krallıkla idare edilen bu ülke de halk, kral ve kraliçelerini çok severmiş. Bir de güzel mi güzel prensesleri varmış. Uzun beline kadar sarı saçları, uzun boyuyla bir kuğu gibiymiş.Onsekizine gelen prenses hep ağlarmış. Bu durum kralı ve karaliçeyi çok üzüyormuş. Bir çare bulamamışlar kızlarına. Güzel prenses günden güne solmaya başlamış. Kral dünyanın dörtbir yanına haberciler salmış.Beyaz güvercinlerin ayaklarına mektup yazıp uçurmuş.
--Prensesimizin gözyaşlarını kim dindiriirse o kişiye, istediği herşeyi vereceğim. Altınlara boğacağım diyormuş.
Çok uzaklarda kimsenin bilmediği bir dostluk ülkesi varmış. Burası da cennetten bir parçaymış sanki. Herkes özgür ve dostmuş birbirine. Hayvanlar bile mutlu, özgürce dolaşırmış heryerde. Burda av yasağı yokmuş. Hayvanların konuştuğu tek ülkeymiş. Prens birgün canı sıkılmış bahçe de dolaşıyormuş. yanına bir geyik gelmiş.
--Prensim derdin ne. Neden bukadar üzgünsün.
--Bilmem. Değişikliğe ihtiyacım var. Denizlere açılsam belki mutlu olurum.
O anda beyaz bir güvercin gelip prensin omuzuna konmuş.
--Merhaba Prensim. Size bir haber getirdim. Ayağımda ki kağıtta yazıyor.
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
