Gözyaşı Şiiri - Ceren Burçak

Dün yine bir gözyaşı süzüldü yanaklarımdan,
Düşünmeyerek ve acımayarak beni,
Attı kendini…
İçinde barındırdığı hüzün, yok olurken,
Bunu hiç düşünmedi
Sanki sahipsizce ve özgürce ilerliyordu
Alıyordu yolunu
Sonunun ne olacağını düşünemiyordu
Habersizdi her mutluluğun bir sonunun olduğundan,
Ve Her kötünün içinde bir iyinin olduğundan…
Korku denilen duyguyu tatmamıştı anlaşılan
Ama gene de hissediyordum, içinde bir panik vardı
Adlandıramıyordum bir türlü
Bunu her saniye daha yakından görüyordu ve
Yaklaşıyordu istemediği şeye…
Korkusuz olması,
Bu duygularını dışarı vurmasını engelliyemiyordu belki de
Ama güveniyordu o kendine
Hızla sürdürdü son anlarını
Ve bitirdi kısa yaşamını…

Şimdi sadece yer üstünde yakında yok olacak bir damlaydı o…
Aynı gökyüzünden düşen yağmur damlaları gibi…

Ceren Burçak