İnanma,
ağlıyor değilim,
bunlar da gözyaşı değil:
İlk damlaları bir yağmurun,
yeni doğmuş bir çocuğun
ilk yudumları..
Ölmekteki bir adamın son isteğidir;
yeşermeyi bekleyen tarlalara inen
ilk umuttur,
gökyüzüne uzanmış ellere değen
ilk mucize..
Ağlama sen şimdi de,
inanma her üzüldüğüme..
Yanaklarımdan yüzünün yansıdığı
bu yaşların her biri
benden başka bir insandır,
bir kere daha ölen
her görüldüğünde..
Kayıt Tarihi : 2.1.2005 01:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!