Gözyaşı Şiiri - Talha Özsarı

Felaketimi görür gibiyim
En içimin yuttuğu aksinde
Nakışında ısrar ettiğim sözün
Sessizlik kuyulanmıştı içimde
Karanlığın en renkli tonuyla
Belki de budur vezinleri çığlıklarıma giydiren
Suyu donduran ışığa çelme takan bir hızla
Akarken hayat yerli yerinde
Beni döndüren bir çemberin içinde
Budur belki

Olsun gitmekten usanmam yine ben
Bulaşsa da paçalarıma nedamet
Hâlâ yaşarıyorsa gözler
Yaraşıyorsa nefes göğsümüze
Araşıyorsa bahane patlamak için tomurcuklar
Gözyaşımı akıtıp divitimin haznesine
Bir medeniyet rotası çizme sevdasında
Zira bir o kaldı çağa karşı bekareti bozulmayan
Bir gözyaşının takâti kalmıştır
Mavi ve aydınlık ırmaklar beslemeye
Havzası kalpte toplanan