Gözyaşı Şiiri - Metin Kaan Aydın

Ağlamak..
İçinde yürek kırıntıları
O kırıntılardan birkaçını
Gözyaşı olarak savurmak dışarı

Bir damla kandır gözyaşı
Bütün çıplaklığı
Saflığıyla dökülür
Yürekten gözlere
Gözlerden ruhuma soluduğum havaya
Denizlere, göklere...

Ardından
Ürkek bir kuş gibi tekrar gözlerime
Konmak için gelir
Kanıma, kalbime
Titrek bir kuş gibi yüzüyor kanımın içinde

Gri bir kuş
Gözlerinde gözyaşımın sıcaklığı
Kanatları bir su damlası gibi, süzülüyor
Hayretler içinde ben
Bu gri kuş nasıl balığa dönüşmüyor?

Belki bıraksa peşimi
Gözlerimden azat olsa yeniden
Ben kuş olup
Yükseleceğim yukarılara
Her şeye rağmen

Gri kuş, dumanlı kuş
Yüzerken kanımda
Hem yiyor kelebeklerimi
Hem içerek kana kana, kanımı
Besliyor kendini

Kelebeklerin kanatları
Kuşun midesinde
Kanım bitecek, kuş yüzemeyecek
Boğulacak çırpınacak
Kelebek kibrit yakıp bekleyecek

İçimde kelebekler uçuşuyor
Kuş içime karışıyor
İçimde kuş yüzüyor
Kanım kuruyor

İçimin içinde kelebek, kibrit yakıyor