Gözyaşı Şiiri - Ahmet Turgut Atlık

Ne olur erkekler ağlar mı deme,
Sorma ne olursun nedir bu keder.
Her damla hayattır kuru gövdeme,
Bilmezsin her damla teselli eder.

Kesilir nefesim, kurur damağım,
Yol olur hicrana iki yanağım,
Budur tek ümidim tek dayanağım.
'Ağlayarak gelen gülerek gider '.

Ağlamazsam çınlar odam sedamla,
İrkilir duvarlar çektiğim gamla,
Gözümde hapsolup kalan her damla,
Ruhumu bir derin boşluğa iter.

Her yanı inceden kaplar ki duman,
Çekilir saatler, kaybolur zaman,
Tepeden tırnağa titrerim o an.
O an ağlamamak ölmekten beter.

Yorgun gözlerime inince perde,
Bedenim toz gibi sürünür yerde,
Bazen dağlar kadar derdi çeker de,
Bazen küçücük bir yılgınlık yeter.

Kanlanır bebekler, içinde hiçin,
Bir vehim aklımı yer için için,
Bil ki gece gündüz ağlamam için,
Ne gözyaşım kurur, ne sebep biter..

Ağlar, hemde nasıl ağlar bir bilsen...
Anlamazsın eğer ehli değilsen.
Ey her gözyaşımı sorgulayan sen...
Böyle ağlamayı söyle kim ister.

Kim bilir visale budur tek çıkar,
Belki her damlada ruhunu yıkar,
Kimi içteniçe, kimi aşikar...
Bana ağlamayan tek kişi göster...

Bana gülmek için bir sebep göster...

a.t.a 2011