Gözyaşartıcı Şiiri - Atakan Gülgar

Korkarım şimdi kalkıp gideceksin.
Yanaklarımı avuçlayan kanatların gidecek.
Terk ettiğin mesken herkese dar gelecek.
İnsanlar susacak ışıklar sönecek.
Bakışların yüzümden akıp ayaklarına dökülecek.
Baş ağrısı olup yerleşecek yokluğun aklıma…

Korkarım şimdi kalkıp gideceksin.
Uzaklarda senden uzak birine uzanacaksın.
Bir yeraltı treni turnikesi ısıracak koparacak seni benden.
Gözlerin manasız dalgın boşluklara kapanacak.

Korkarım şimdi kalkıp gideceksin.
Oturduğun ahşap sandalye kimselere yer vermeyecek.
Sakarya sokağına mahcup bir şaşkınlık bırakacaksın.
Şarkılar soğuyacak, kavuşmalar ayrılığa benzeyecek…

Kızılay’a kadar eşlik edeceğim sana.
Şefkat bulaşmış ellerin ellerimden ayrılıp, belinin altına düşecek.
Sırtını bana vereceksin, bedenin karşımda usul usul küçülecek.

Gözlerimi kırpmadan bakacağım ki ardından,
Kırptığım an bile eksik kalmasın diye senle anımdan…

Göz’altına alacağım vücudunu, tutuksuz yargılayacağım seni.
Görüş gününde serbest bırakınca ellerini, etimden et gidecek.
Güzelliğinin kokusu üzerime sinecek,
Aklımdan çıkmayacak yokluğunun inatçı lekesi.

Korkarım şimdi kalkıp gideceksin.
Göz yaşartıcı bombalar bırakacaksın kucağıma.
Bu şiir her gün seni bana taşıyacak.
Duyu organlarımı darmaduman edeceksin.
Kimsenin gidişi senin ki kadar görkemli olmayacak.

Ödüm kopuyor ki “şimdi sen kalkıp güle oynaya gideceksin”…