Gözünün feri sönmüş Şiiri - Gülgün Karaoğlu

14.06.07

Gözünün feri sönmüş
Canım...
Nerede pervasızlığın?
Kahkahalarını kime yükledin,
Kimde bıraktın
Güzelim gülümsemeni?

Bu bavul da ne
Ciğerim?

Gitsen
Gitsen...
Nereye kadar?

Taşıdıktan sonra
Anılarını...

Gözüm...
Güzelim...
Aşk bu,
Bilmez misin,
Per perişan eder...

Çakıl taşların değil ki,
Taşıyasın hep cebinde...

Birileri önden gider hep...
Bilmez misin
A kuzum?

Çok mu yandı canın?
Anlat, güzelim,
Neler neler beklemiştin...

Koy bavulunu bir kenara...
Hadi, yak bir sigara...
Tamam... Tamam...
Bak, mendilin de burada...

Aşk bu şekerim...
Mevsim mi bekler?

Mevsimsiz mi gider?

Biri önde...
Biri arkada...

A canım,
Bilmez misin,
Bu işler hep böyle döner...

Gel,
Otur yamacıma,
Bak ne diyeceğim,
Güzelim...
Gitmekle bitseydi iş...

Al, bir mendil daha,
Biliyorsun,
Bulamazdın beni buralarda...

Gel güzelim, gel,
Biraz dinlen...

Daha ne yürekler sarmalayacak seni...
Ah... Bir bilsen! ...

Yoksa...
Ne işim vardı buralarda...

Bak...
Bavulum eskidi işte,
Şu kapı aralığında...