Gözünü Toprak Doyurur
Kendini dağlara hep emsal gören,
Bu dağlar yerinden ayrılır bir gün.
Benim diye ikbal hükmünü süren,
Bütün unvanlardan sıyrılır bir gün.
Bu görkem ihtişam kimden hediye,
Kula akıl vermiş şükretsin diye.
Gururlu başını indir secdeye,
Çene bağlanırken eğrilir bir gün.
Döndürme kapından gelen fakiri,
Hor görür insanı benlik fikiri.
Arıt ki dilinden gıybeti kiri,
Karışır toprakla yoğrulur bir gün.
Meyledip dünyanın malı mülküne,
Hepsini derleyip katsan yüküne,
Bu âlemin kazık çaksan köküne,
Gözün toprak ile doyrulur bir gün.
Nimetini vermiş Mevla kuluna,
Harcamak hikmettir Allah yoluna.
Çıkar hesap günü gelir eline,
Her insan topraktan doğrulur bir gün.
Sanma ki dünyada kalırsın baki,
Ah etmesin sana senden alttaki.
Ecel şerbetini sununca saki,
Öldüğün Eyüp’e duyrulur bir gün.
Eyüp Şahan
Ankara 1.12.2011
Kayıt Tarihi : 19.9.2012 20:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!