GÖZÜNü TOPRAK DOYURSUN Şiiri - Mümin Çelebi

Dünyayı verseler doymaz ki gözün
Kurur dalların çürümüşse özün
Çok nankörsün dinlenmez senin sözün
Unutma hak yerini bulur bir gün

Kendini dünyanın merkezi sandın
Ne yazık terk edildin yalnız kaldın
Kaç yazar padişahın oğlu olsan
Bulursun bir gün sende Allah’ından

Bir insanoğlusun dahi değilsin
Sende Allahın tokadını yersin
İnsanın sevgisini hiç bilmezsin
Kul hakkı yersen hesabı verirsin

Sevmek ne bilmedin al dünya senin
Solacak bir gün senin de o benzin
Toprak doyuracak aç kalan gözün
Kalacak bu dünyada malın mülkün

Gözünü hırs bürümüş görmüyorsun
Kastın ne birden bire parlıyorsun
Tek derdin bağırıp çağırıyorsun
Sen kendini sadrazam sanıyorsun

Şu dağları yarattığını sandın
Ah eden mazlumun ağını aldın
Bu bir imtihan sen sınıfta kaldın
Kandırdığını sandın sen aldandın

Sanki küçük gölleri sen yaptın
İçine canlı varlıklar bıraktın
Hesabı hep kendine göre yaptın
Dosttum sen bil ki kafayı sıyırttın

Hesabın hep kendine doğru olur
Unutma bir gün hak yerini bulur
Aç olan gözünü toprak doyurur
Herkes lanet eder beddua okuma