Gözündeki Meşeyim Şiiri - Harun Ertaş

Bir vuslat zamanı geçiyorsa bizden
Bilmeni isterim ki sevgilim
Ne toprak ne de hava
Bu yolu çökertmez benden

Gözünde ben bir meşeyim
Kahve gözlerinin içinde
Bir rüzgar gibi esince
Dökülür usul usul yaprak biçimim

Ben bir karınca gibiyim
Yuvam için herşeyimi veririm
İşte yuvamda, kraliçemde sen olunca,
Emir ver senin için ölü vereyim

Her sabah aynan olmak isterdim
Her uyandığında böyle
Her halinle ve her güne
Böyle hayranlıkla uyanmak isterdim

Bu güzelliği nasıl betimleyeyim?
Yağmur kokusu kadar zarif
Ya da kar yağışı gibi etkileyeci
Ama sevilecek kadar güzel benim sevgilim