Gözünde Peygamber Gördüğüm Çocuk | Abdul ...

Bir masum çocuk ve ağlamaklı iki yüz...
Susma Ey Çocuk!
Haykır yüzümüze beceriksizliğimizi,
Emanete ihânetimizi haykır dağlara.

*
Biz, daha komşumuza sahip çıkamazken,
Dünya çocukları bombalar ile imtihan edilir...
Yırtık ayakkabılar konuşur bazen,
Ağız kapanır, dil durgunluğa bürünür,
Ve dile gelir ayakkabılar.
Kelimeler, inci gibi taneler dizer...
Yürümeye başlar sınırları ortadan kaldırarak,
O minnacık yavrular...

*
Âh gözünde Peygamber gördüğüm çocuk!
Âr damarı çatlar insanoğlunun,
Toprağa verildikçe narin fidanlar...

Kan akıtır bazen gözyaşları,
Görünce kana susamış demir yığını,
Adında gizli, vücudumu titreten ince bir sızı,
Toprak ceset üstüne ceset dolu.
Körpe bedenler uzanmış,
Peygamber emaneti şehrin sağı-solu
Ey gözleri mavi dağıtan çocuk!
Asla affetme bizi.
Çünkü biz doymadık kanla boyanmaya,
Doyamadık kanla yıkanmaya...

Bu Şiir Sığınak Edebiyat Mecmuası'nda Yayımlanmıştır.