Gözün yabancı bir gözün bebeğini emzirir ...

Bir yıldıza verilmiş,
Gündüz de görülebileceksin sözüydü Aşk.
Tutması,
Ellerini tutmaktan daha imkansız olmayan..
...
Özünde,
Birine verilebilecek koca bir kalp taşıyordun.
Gözünde,
O kişi ben değildim.

Ben,
Kendi sularımı inkar edip sana akarken ve karasularına vururken kendimi
Sen,
Farkettirmeden çekiyordun sularını,başka birinin gözlerinin içine..

Gözün yabancı bir gözün bebeğini emzirirken bakışlarıyla,
Kimsesizler yurduna terkettiğin His' lerimi büyütüyordum bende.

Özlemlerimizi yarıştırıyorduk.
Ben seni ölürcesine özlüyordum,
Sen bir diğerini delirircesine..

Mutlak bir mutsuzluk üçgeninde
Kazananı hep Aşk belirliyordu
ve bu alınyazısı denen formül,
Sağlamasında,
Acıdan başka bir şey sağlamıyordu..