Gözün Aydın Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Alnına değen akşam güneşi de gitti
Gölgen gibi esmer bir ufukta yitti

Gidişinin tek darbesiyle sendeledim
Aşkımın saflığını kara felekte eledim

Kuşattı sonra her yanımı karanlık
Ölmeden toprağa girdim bir anlık

O an öyle başsız ve sonsuz bir an ki
Kör zindana atılmış gibiydim sanki

Kalakaldım orta yerinde dünyanın
Neresindeyim anlamadım sevdanın

Derin nefes aldım sonra etrafa bakıp
Mecramı bulmaya karar verdim akıp

Gece ömrümün rengini görebildim
Ayrılığın bilmecesini nihayet bildim

Seni ben bilemedim ama bir türlü
Sevsem bir türlü sevmesen bir türlü

Ve neden sevmek sözcüğüylesin hep
Yüzünün akla gelmesine nedir sebep

Aklımdaki sensin hep yüreğimdeki
Bana bari bir neden söyle bana de ki

Niçin her sabah her akşam sen varsın
Çaldığın gönlümü etrafından savarsın

Başkası hiç gelmiyor aklıma uyanınca
Düşte görüyorum her gece seni anınca

Şimdi ne sen varsın ne güneş var artık
Ömrüm eski bir fotoğraf soluk yırtık

Gözün gibi ışıldayan bir sevgi ummuştum
Kirpiğinden karanlık haber oldu muştum

Kapkaranlık kirpiğin senin gözün aydın
Gidişinle kararttın ömrümü gözün aydın