Gözün Aydın Şiiri - Gülfüz Sarıçam

Ben seni bir su susamışlığında,
Yudum yudum içerken,
Söylesene nasıl kıydın,
Ben de olmayan bana,
Sen de bulduğum benliğime,
Hiç mi acımadın gülüne,
Soldurdun, yoldurdun…
Gözün aydın…

Ben bir ceylan ürkekliğiyle,
Senden uzaklaşmaya çalışırken,
Sırtımdan vurduğun pençelerinin,
Yaraları merhemsiz, iyileşmez oldu.
Gözü aydın…

Yıllarca toparlanamam,
Yaralarım iyileşmez,
Seni kendimden çok severken
Nasıl yaptın da
Ektin yüreğine bunca,
Nefret tohumlarını.

Ciğerimi söktün,
Öldürdün beni.
Aslında beni değil,
Olmaya çabaladığımız
Bizi öldürdün sen,
Gözün aydın.

Unuttun mu ardımdan,
aylarca koştuğun günleri
Aklımı bin bir yalanlarla
Nasıl çaldığını
Bunun için miydi?
Gözün aydın bitirdin beni.
Yokum artık,
Ne sende,
Ne de bu diyarlarda.

Ben yalnız seni değil,
Kendimi de terk ediyorum,
Çok uzaklara taşıyorum acılarımı,
Bir tahta tabut içinde…
Üzgünüm zarar veremeyeceksin,
Ne bana, ne hatırama,
Ne de cansız bedenime…
Gözün aydın…
Gözün aydın…

Gülfüz SARIÇAM
25 Kasım 2007