Gözümün yaşını döker ağlarım!

Biliyorum kalbimin dirliğinde yanışı
Ruhumda sıtma tutturan hıçkırıkların sancısını
Halimin fakirliğinden nükseden nidanın acısındaki hicranı

Neyleyim sen yeter ki üzülmeyesin
Kalbim hasretin hıçkırıklarıyla inim inim inlesin
Varlığım bahtına gölge etmesin, gariplik kalbinle yüzleşsin

Ne vakit rahmet damlaları hissetsem
Esen hüzünlü yelden serzenişlerinle asudeleşsen
Yurdun zerresinde hasretin rengiyle nefesimle fakirleşsem

Gam değil yeter ki sen dert edinme
Serabın aşkıyla suyu anma, sıkıntılarını soluma
Umut içinde yaşa ve çaresizliğin adını anarak aşkı kuşanma

Zira o bahşedilen zarafetli güzellik
İşte o vakit kalp dirliğinde yeksan olur benlik
Nefsi kepazelik ve edeple mugayir anlaşılan sefillikte erlik

Noktayı zerreye bir aşinalık göster
Hareket ve kuvvetin birliği hakikate ne söyler
İnsan kalbiyle mutmain olacaktır ne muazzam bir şerefi yet

Sen bana aldırma düşer kalkarım
Ve sol yanımın acısıyla aşkın dehlizinde yanarım
İnşirah dalgalarıyla idrakin sayfalarında acizliğimi kuşanırım

Acıma hissini ne olur köreltme
Rahmetin renkleriyle nazar etmeyi ihmal etme
Kalbi pusulan refakatiyle ihsanı öteleme ve aklı evvelim deme

Yüreği temaşa ederek kalbe uzan
Akılsızlığa duçar olarak sabra bulanma utan
Tevekkül hazine kanaat sermayedir bahtın neye gebedir uslan

Umut etmek hali bilmekle anlamlı
Kalbin niyetinle fevkalade orantılı unutma
Niyaz birliği, teslimiyet zindeliği kalbin işidir etrafa bulaşma