Gözümün Nuru Şiiri - Faruk Demirtaş

GÖZÜMÜN NURU

Sevgime uzanmanın, beni benle yaşamak istemenin
Bu kadar pahalı olmamalıydı bedeli
Hayatının renkli yelpazesine mutluluk renklerinden
Bir tane daha eklemek isterken
Hepsinden vazgeçmek olmamalıydı beni sevmek

Sevmek bir ömrü yaşadığın şehirden
Samsun martıları gibi ayrılmak olmamalıydı.
Bir balık sevdasına kısa ama
Körü körüne gidilmiş bir yol …

Ama Sevilmenin değerini bilmez o martılar
Her gün gündoğumunda hiçbir el uzanmaz onlara
Hoş geldin sabahıma demez, her sabah
Her gün her dakika kokunu duymaz her yerde..

Her güneş ışıltısı deniz kenarında sen olmaz
Islak yosunlar üstünde okuyamaz herkes ismini
Uykusuz geceleri bilmez
Rüyasında kimse duymaz gurbet kuşlarının çığlığını, sevenden başka

Bir tek sensizlik kalır senin bilmediğin bana
Gerisi hep senin bildiklerin
Zaten onun bilsen acısını her an gelmek istersin yanıma
Korkarsın sureti kederinden ağlarsın yokluğuna

Oysa ki hiç mutluluk gökkuşağım olmadı benim
İçine renk renk insanları koyup, mutlulukları anlattığım
İçinde olmak istediğim bir renk olmadı
Ben teninin tuzu olmak istedim ama sen hiç yanmadın

Boş bir daire çizip içine adını yazdım tükenmez harflerle
Senin adınla başlayan ülkemin senin adınla başlayan şehrinde
Ve sana bir renk de vermedim, çünkü; Rengi sendin
Gözlerimin görebildiği tek Renk sensin

Yüreğimin taa içinden dokumuşum ilmik ilmik
Her satırı GÖZNURU
Her kelimesi seni tasvire çalışan küçük kiremit
Onların hepsini kırmak ise senin için en büyük mutluluk

Önce telefondaki sesin kapsama dışında
Varoluşun artık sadece rüyalarda
Ayrılık adı altında bu bir propanganda
Ve son mülteci kampından yazılan bu son roman Aşk adına….