Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Tebrikler.
Sevgiyle kalın.
Gözümün içi sevgilim, tatlı prensesim, yüreğimdeki aşkım
İsyanım mısın? akşamın bittiği yerde, içimde doğan güneşim
Sensiz geçen günlerime, aç martılar gibi çığlık atıyorum
Suyun ateşe aşkı gibi; ne seninle oluyorum, ne de sensiz… sevgili şair muhtesem dizeler aksamın guzel şiirlerinden birini okudum kutlarım
Gözümün içi sevgilim, sönmeyen ateşim, bitmeyen tutkum
gecenin güzel şiirlerinden birini okudum kutlarım
Gözümün içi sevgilim, tatlı prensesim, yüreğimdeki aşkım
İsyanım mısın? akşamın bittiği yerde, içimde doğan güneşim
Sensiz geçen günlerime, aç martılar gibi çığlık atıyorum
Suyun ateşe aşkı gibi; ne seninle oluyorum, ne de sensiz…
sevgili ve ona hissedilenler bu kadar mı güzel anlatılır.tebrik ederim.
Gözümün içi sevgilim,kalbimin tek sahibi, gözbebeğim
Anlamıyor musun? senden başkasına bakmıyor bu yüreğim
Sadık bir aşk.... Çok güzeldi Kutlarım.
Duygu dolu hoş bir şiir .
Tebrik ediyorum.
Muhabbetle.
'Gözümün içi sevgilim,kalbimin tek sahibi, gözbebeğim '
Ne denilse tam anlatamadım mı acabanın hakim olduğu daha fazla içten daha süslü sözden her söylediğini daha da özden söyleme isteğinin olduğu sanki saklamak istememiş şair.
Her söylediği sözü bir başka sözle destekleyerek ne kadar çok sevdiğini izaha çalışıyor. Lakin sınırlı kelimelerin kifayetsizliği onu böyle pekiştirmelere itiyor sanki.
Duygu yüklü şiir için teşekkürler.
Tebrikler.
Yüreğinizdeki Kocaman Sevgi Hep Var Olsun Efendim...Kutlarım Güzel Yüreği...
10+ant
Bitimsiz Sevgilerimle...
Gözümün içi sevgilim, tatlı prensesim, yüreğimdeki aşkım
İsyanım mısın? akşamın bittiği yerde, içimde doğan güneşim
Sensiz geçen günlerime, aç martılar gibi çığlık atıyorum
Suyun ateşe aşkı gibi; ne seninle oluyorum, ne de sensiz…
'Ne seninle, ne de sensiz' Zaten sevmenin özü bu değil midir.
Çok güzel ve anlamlı bir şiri. Kaleminizi kutuyorum. saygılar seven ve sevmesini bilen yüreğinize
çok güzel dizeler hele şu Gözümün içi sevgilim harika bir şiir ne denir ki başarılar.tam puan atoloji geleneği ile mükemmel.
Bu şiir ile ilgili 26 tane yorum bulunmakta