Gökyüzü ay ile aydınlanınca
Şehir uyumaya başladığında
Yüreğini hüzün kapladığında
Umutsuzluğa düştüğün anlarda
Hafızanı zorlamaya başlarsın
Belki de beni unutmaya çalışırsın
Ama başaramazsın ki
Çünkü teninden ziyade
Ruhuna kazınmıştır sevgim ve ben
Beni bir kere kaybettin sen
Tekrardan istesen de beni kazanamazsın sen
Çünkü bende ki seni sen öldürdün
Ben ise sadece gömdüm
Üstüme düşen son vazifemi yerine getirdim
Üstünü toprakla örtüm
Ruhuna Fatiha okudum
Sonsuzluğa uğurladım
Allah’a yakın bana uzak olmanı
Rabbimden diledim
Senin gözlerinden yaşlar dökülürken
Gözümden yaşlar dökülmeden
Seni gömdüğüm yerden uzaklaştım…
Kayıt Tarihi : 8.1.2014 19:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!