Hayat denilen bu mekânda var bir umudum.
Korkularımın üzerine gidip onları susturdum.
Konuşamadıklarımın yükünü ölümüne sırtladım.
Umudum insanca yaşamam için son fırsatım.
Başımı eğmem, unutma!
Hey, boyun eğmem hatırla!
Oyun etmem, beni hafife alma!
Hey, oyuna gelmem anla!
Hüsranla ahbap değilim mutlulukla arkadaşım.
Geride kaldı ettiğim yaşamsal kavgalarım.
Beni bekliyor cemale vuslat.
Hüzün dolu günler duygularımdan Irak!
Hüsranla ahbap değilim mutlulukla arkadaşım.
Geride kaldı ettiğim yaşamsal kavgalarım.
Beni bekliyor cemale vuslat.
Hüzün dolu günler gözümden Irak!
Kayıt Tarihi : 20.1.2024 02:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!