Gözümden Gönlümden Düşünce Anladım

Alışırmış insan zamanla, unuturmuşta...
Şimdi alışmaya çalışıyorum gidişine.
Yıkımlarını,dağıttıklarını toplamaya çalışıyorum.
Soğuyormuş insan,
Yoruluyormuş,
Üşüyormuş
Uyumuyormuş
Ama ölmüyormuş da insan...
Sen gidince anladım.
Gözümden gönlümden düşünce anladım.

Gökyüzü karabulutlarla doldu ,
Yağmur yaktı tenimi,
Tüm mavilikler anlaşmışlar gibi griye boyandı
Tümm renkler sendeymiş meğer.
Sen gidince anladım,
Gözümden gönlümden düşünce anladım.

Sıkışan kalbimin sesini duyarlar diye
Dualarla bastırıyorum onu.
Gözyaşım mı ?onu hep içime akıtıyorum
Yüzümde yol bulduğu o çizgiler şimdi daha derin
Tebessüm küstü bana ,
Gülme sebebim senmişsin.
Sen gidince anladım
Gözümden gönlümden düşünce anladım.

Daha henüz yüreğimdesin.
O yüzden öyle ahkam kesmiyorum,
Büyük büyük konuşmuyorum.
Unuttum diye.
Kolay olmuyormuş dedikleri gibi.
Gözünden gönlünden düşse bile,
Gönlümü geceye boyasan bile,
Aralık bıraktım yürek kapımı
Bir ışık hüzmesi girsin diye
Gelir misin yeniden,
Gelsen alır mıyım bir daha seni
Yürek hapsime bilmiyorum.
Ama bildiğim bir şey var
Kimseye söyleme ama!
Ben seni çok özlüyorum
Geceye çevirsen de gönlümü
Gözümden gönlümden düşsen de
Seni çok özlüyorum, çok özlüyorum...