Gözümden Bile Kıskanırım

“Yol arkadaşıma…”

“Gözümden bile kıskanırım”

Hiç bu kadar anlamlı olmamıştı
Canım, dostum, kaderim,
Sevmesini bilene
Altın bir yüzüğün, yok öyle gücü
ki, anlamsız kılsın sözleri
silsin, yana yana büyüyen,
erittikçe çoğalan,
kavuştukça özlenen, adı konamayanı
İnan, o kendi için sevenlerin
sözüdür tecelli gah olmayanların
hub sıfatının coşkun seline,
aşkı ebede taşımaya söz vermektir
iki canın aynı yolda Cananı
aramsıdır o yüzük

Sevinsin sevmeyi özleyenler,
Mecnun var mı diyenler,
bana bakıp gülsünler

Sana benim gözümle baksın,
mutsuz ve umutsuz olanlar
Ama bilemem görürler mi
Benim gözlerinde gördüklerimi
Öyle güzelsin ki seni görmem
Yetiyor gözlerimin dolmasına
Söyleyecek tek sözüm vardı aslında
Her şey kader
Ve sen benim ötelerde yazılan
Kaderimsin
Güzel Rabbimin
kuluna iltifatlarından birisin.
Her sabah güneşi görmeden
Önce aşkımızı görürüm yeryüzünde

Biliyorum bizden değil bu güzellik
Hissediyorum her şeyde ‘O ‘
Ve O’nun güzelliği…

“Aşk imiş her ne var ise alemde
ilim bir kıl u kal imiş ancak”
“gönülden gönül e yol var halila”

21.08.2006
İstanbul