Her gün olduğu gibi
Sevgisiz ve platonik bir güne başlıyorum.
Bu yıl 18. yıl oldu,
Bu artık
Benim rutinim oldu.
İnsanlar beni anlamıyorlar.
Ben insanları anlamıyorum.
Her gün sevgilileri, mutlu çiftleri
Görüyorum.
Onların mutluluklarına şahit oluyorum.
Mutluluklarını sadece ben paylaşıyorum,
Farkında değiller.
İnsanlardan uzaklaşıyorum.
İnsanlar benden uzaklaşıyor.
Normalde insanın
Ayrılınca sevgilisinden
İçindeki göz yaşları dışa
Vurur
Eski anılarının karşısında.
Benimse
Gözümdeki iç yaşları
Dışa vuruyor.
Gördüğüm her mutlu çift, mutluluğun
Karşısında.
Saat 01.41
Can KitaplıKayıt Tarihi : 8.8.2022 13:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!