Gözümde Her Zaman Yaş Oldu Benim

Anamdan doğalı gülmedi yüzüm.
Gözümde her zaman yaş oldu benim.
Ne yana döndüysem, kavruldu özüm.
Dertlerim,bir iken,beş oldu benim.

Kaderim böyleymiş,kime ne deyim.
Yar vefasız çıktı,ya ben nideyim.
Dağlar yol vermedi yara gideyim.
Hep yolumda kara taş oldu benim.

Ne yaptımki,kader bana darıldı?
Bilmem niye,gül dikene sarıldı.
Hangi dala, el attıysam kırıldı.
Bütün hayallerim,düş oldu benim.

Umut bağlamıştım yarim var diye.
Belki bu yaramı yar,sarar diye.
Yıllarımı heba ettim,yar diye.
O kadar emeğim boş oldu benim.

Usandı,bu canım hayattan bıktı.
Ben yara güvendim,yar beni yıktı.
Vefalı göründü,vefasız çıktı.
Baktıkça gözlerim,şaş oldu benim.

Kaderime boyun eymiş,susmuşum.
İğvalime,talihime küsmüşüm.
Zaten baldan umudumu kesmişim.
Yediğim zehirli aş,oldu benim.

Binali'yim,yandım közüm tükendi.
Yare söylenecek sözüm tükendi.
Baharım kayboldu,yazım tükendi.
Ömrümün her günü kış oldu benim.

.........................................29.11.2007