Gözüm Yollarda Şiiri - Ahmet Ceylan

Harfler dillenmekte,
Tanımaya çalışıyor ilk bakışta.
Kelimeler heceliyor seni.
Senden dem vuruyor,
Demini almamış çay gibi,
Uzaktan gelen kokusu hoş olsa da.
Cümleler evet cümleler...
Artık seni tanıyor, hutbeler îrad ediyor.
Ve avazı çıktığı kadar sen diyor ‘sen’
İşte ben, öyle bir ‘sen’e geldim.
‘Ben’i kapıda bıraktım da geldim.
Sorma başım dertte ben ile
Bu ‘ben’ ediyor beni deli divâne.
Bilirim, deliye yoktur muâheze.
Ben sana geldim
Kiminin kalpleri karanlık,
Kiminin kelimeleri,
Kiminin bilmem ne...
Karanlıklarımdan senin aydınlığına geldim.
Varmak isterim ki öyle bir menzile,
Orda sen ol sadece sen
Lâkin ne gemim var ne de tayyarem bu seferde
Kaldım arabam ile sahilin kenarında
Artık gitmez oldu arabam
Harflerle, kelimelerle, cümlelerle...
Bakar bakar içlenirim, hislenirim, hüzünlenirim.
Beni gören deli sanır.
Hâlbuki ben sana gelmeye sevdalıyım.
Karanlığın cehâletinden, ilminin aydınlığına geldim.
Varsa nasîbim o deryada,
Elim boş dönmemeye geldim.