Gözüm Kalmadı Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Aşkı buldum çilemde
O’nda gözüm kalmadı
Bu üç günlük âlemde
Anda gözüm kalmadı

Ah dünya ulan dünya
Varımı alan dünya
Varlığın yalan dünya
Sende gözüm kalmadı

Bir yıldız gibi kaydım
Yaşandı bitti saydım
Yarınlardan vaz caydım
Dünde gözüm kalmadı

Gam çekmeye yatkınım
Öyle yorgun bitkinim
Gecelere tutkunum
Günde gözüm kalmadı

Zalim gibi esemem
Kimselere küsemem
Bıçak olsam kesemem
Kında gözüm kalmadı

Divanece gezendim
Aşk ehline özendim
Hoş görüyle bezendim
Kinde gözüm kalmadı

Hep kırılıp dökülmüş
Benim boynu bükülmüş
Damarlarım çekilmiş
Kanda gözüm kalmadı

Gönül al beni kahret
Ekmeği aşı zehret
Neyime gerek şöhret
Şanda gözüm kalmadı

Yaralı kuşa döndüm
Dünyada boşa döndüm
Her demde başa döndüm
Sonda gözüm kalmadı

Sarhoş etti katresi
Karıştırdım adresi
Hangi taraf neresi
Yönde gözüm kalmadı

Kalp gözüyle görünce
Aşk sırrına erince
Bir’e gönül verince
Binde gözüm kalmadı

Ağıt düştü dilime
Hazan vurdu gülüme
Giderayak ölüme
Canda gözüm kalmadı

Çoktan çıktı ok yaydan
Caydım kısmetten paydan
Geçtim köşkten saraydan
Handa gözüm kalmadı

Coşup yıktım bendimi
Gönül sızım dindi mi?
Feda ettim kendimi
Bende gözüm kalmadı

Benzesem de diriye
Hasan mumca eriye
Çekilmişim geriye
Önde gözüm kalmadı.

Hasan Hüseyin Yılmaz