Beni ateşe atıp bırakıp gittin
Eller gibi yanışı mı seyir ettin
Senin içinde nasıl yandığımı gördün
Bende yanarken sende bayram mı ettin
Bunca senelerden sonra neye geldin
Eskisi gibi de bulurum mu sandın
Yoksa külümü savurmaya mı geldin
Sen zahmet etme rüzgar savurdu
Duman olsam da buluta karışsam da
Sende yer yüzünde beni görmesen de
Göklerden bakarım korurum senide
Bilesin her zaman da gözüm üstünde
Yağan yağmurda senin şemsiyen oldun
Güneşli havada güneşten korudum
Bulutlara karışsam da boş durmadım
Bunların hiçbirini sende duymadın
Seyitim aşktan yana da yanan oldun
Ateşte yanan kavrulan pişen oldum
Aşk içinde rüzgarda savrulan oldum
Dumanı mı külümü yele veren oldum
Kayıt Tarihi : 8.1.2012 20:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ateşte yanan kavrulan pişen oldum
Aşk içinde rüzgarda savrulan oldum
Dumanı mı külümü yere veren oldum
Tebrik ederim dostum dilinize sağlık
Yanarsın, kül olursun kendi dünyanda... Yaptığın onca fedakarlık, katlanılan acılar kalır geriye... Artık 'Gözümüz her zaman üstünde' olsa da, değişen bir şey olmayacaktır... Ta ki, 'O da' yanana kadar...
Hoş bir şiirdi, Seyit Bey... Tebrik ederim....
TÜM YORUMLAR (6)