Gözyaşlarıyla boyandığında güzelleşir yüzler
Dünyanın kara süsü akıp gittiğinde.
Gönül ile göz arasındaki perdeler kalktığında
Bütün 'maskara'lıklar çöpteyken güzeldir onlar.
Sahtesi olur gülümsemelerin hatta kahkahaların
Biraz zorlarsın diyaframını olur biter.
Ağlamak için ama ya usta tiyatrocu olacaksın,
Kalbin buruk,kalbin sevindirik,kalbin temiz olacak ya da.
Gözyaşlarıyla sulandığında güzelleşir yüzler
'Yasak elma' yetişmez çünkü orda.
Masumdur yaşaran gözler,kalp azmettirmiştir onları:
'Gözyaşı yağmuruna tutun yanakları'
Burun direkleri titrediğinde başlar depremler
Enkaz altından çıkamaz kin,nefret,haset...
Günler sonra sağ kurtulur kundaktaki bebekler
Sadece masum duygulardır hayatta kalan.
Yüzler,ağladığında güzelleşir dedim ya;
Senin yüzün her zaman güzel.
Senin her halin,her anın masum çünkü.
Topraktan çamura dönerken aslın,
Gözyaşıyla sulanmış sanki harcın.
Kalbinin bamteli sırattan ince sanki.
Gülmende aynı samimiyet,ağlamanda ayrı derinlik.
Usta bir tiyatrocu değilsin biliyorum.
Peki sen nesin? Yoksa bir melek mi?
Kayıt Tarihi : 3.4.2007 16:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ağlayan masum bir yüz resminin verdiği ilhamla canım kardeşime yazılmıştır..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!